Skrócona rogówka – przyczyny i skutki
Skrócona rogówka, inaczej nazywana małą rogówką, to stan, w którym rozmiar rogówki jest mniejszy niż normalnie. Przyczynami tego schorzenia mogą być wady podczas rozwoju zarodkowego, choroby dziedziczne, urazy lub choroby zapalne.
Osoby z małą rogówką mogą doświadczać trudności w widzeniu, takie jak rozmycie obrazów, zniekształcenia i ślepota. W niektórych przypadkach mogą również doświadczać bólu lub pieczenia oczu.
Leczenie małej rogówki zależy od przyczyny jej wystąpienia oraz objawów. Może obejmować stosowanie soczewek kontaktowych, zabiegów korekcyjnych lub nawet przeszczep rogówki.
Wczesne wykrycie małej rogówki i leczenie jest kluczowe dla zapobiegania trwałym uszkodzeniom wzroku. Dlatego osoby obserwujące jakiekolwiek zaburzenia w widzeniu, powinny jak najszybciej skonsultować się z okulistą.
Rogówka o zredukowanych wymiarach
Rogówka mała to zjawisko, kiedy średnica rogówki jest równa lub mniejsza niż 10 mm. Powstaje ona w życiu płodowym przez zahamowanie wzrostu rogówki po piątym tygodniu ciąży. Anomalia ta jest spowodowana zaburzeniami genetycznymi dotyczącymi produkcji kolagenu. Potencjał widzenia z oczami mającymi małą rogówkę zależy od innych problemów występujących w gałce ocznej. Nie należy mylić tego zjawiska z innymi deformacjami oka, takimi jak np. małoocze.
Jak często występuje zmniejszenie rogówki?
Zmniejszenie rozmiaru rogówki to rzadka wada, zazwyczaj dziedziczna. Czasem wiąże się z innymi zaburzeniami oczu i całego organizmu (patrz tabela 1).
Zmniejszona rogówka – jakie są objawy?
Zmniejszona rogówka to stan, w którym średnica rogówki jest mniejsza niż u osoby zdrowej. Ponadto rogówka staje się bardziej płaska, jednak jej grubość pozostaje w normie. W przypadku takiej anomali zdarzają się trudności z widzeniem i inne problemy ze wzrokiem.
Diagnostyka zmniejszonych wymiarów rogówki
Aby zdiagnozować zmniejszone wymiary rogówki, przeprowadza się badanie okulistyczne z pomiarami krzywizny rogówki. Konieczne jest również badanie wady refrakcji. Najczęstszą towarzyszącą wadą jest nadwzroczność. U dorosłych częściej występuje jaskra pierwotna zamykająca się kąta przesączania, a także ostre ataki jaskry. Pomocnym narzędziem diagnostycznym jest badanie ultrasonograficzne gałki ocznej w projekcjach A i B.
Jak leczyć zmniejszoną rogówkę?
Korekcja okularowa jest skutecznym sposobem leczenia zmniejszonej rogówki w przypadku, gdy występuje jako pojedyncza cecha. Wówczas rokowanie jest bardzo dobre. Jeśli zmniejszona rogówka towarzyszy innym chorobom oka, takim jak jaskra czy zaćma, należy stosować metody leczenia odpowiednie dla tych dolegliwości.
W przypadku zmniejszonej rogówki jako składnika innego schorzenia, leczenie zależy od przyczyny choroby. Tabela 1 przedstawia zestawienie chorób oczu i ogólnoustrojowych, które mogą powodować zmniejszenie rogówki. W takim przypadku leczenie będzie wymagało specjalisty, który podejmie indywidualne decyzje co do metody terapii.
Po leczeniu – badania kontrolne
Po zakończeniu leczenia, ważne jest regularne poddawanie się badaniom kontrolnym, aby monitorować stan swojej rogówki.
Czy da się uniknąć choroby?
Niestety, zmniejszone wymiary rogówki to wada wrodzona, na którą nie ma się wpływu i nie można jej zapobiec.
Redukcja rozmiaru rogówki
Poza właściwą mocą kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania rogówki jest również jej kształt, czyli promień krzywizny. Niestety, zmniejszenie rozmiaru rogówki może sprawić trudności związane z wadami wzroku. Dlatego ważna jest regularna kontrola keratometrii, która umożliwia pomiar tego parametru. Przy prawidłowej wartości wynoszącej 42-45 dioptrii, rogówka działa jako element optyczny oka na odpowiednim poziomie.
Zmniejszenie rozmiaru rogówki – czym jest i co je powoduje?
Zmniejszenie rozmiaru rogówki to rzadkie dziedziczne zaburzenie, które powoduje zwiększenie promienia krzywizny rogówki. Tym samym moc łamiąca rogówki jest mniejsza niż normalnie, co prowadzi do wysokiej nadwzroczności. W wyniku choroby zrąb rogówki staje się coraz bardziej nieostry. Zmniejszenie wymiarów rogówki wynika z mutacji jednego z genów, który jest odpowiedzialny za produkcję białek rogówki, w tym keratokanu. Gen ten został zlokalizowany na długim ramieniu chromosomu 12, ale dokładny sposób dziedziczenia choroby jest wciąż badany.
Występowanie zmniejszonych wymiarów rogówki
Zmniejszone wymiary rogówki to rzadka wada wrodzona, której częstość występowania nie została dokładnie zbadana.
Jakie są objawy zmniejszonej rogówki?
Zmniejszona rogówka może być mała i mętna na brzegach. W wynikach testów keratometrycznych, nazywanych również pomiarami krzywizny rogówki, jest słabiej uginająca światło niż norma, co powoduje wysoką nadwzroczność. Centrum rogówki jest zwykle jasne i przezroczyste.
Jak diagnozuje się zmniejszone wymiary rogówki?
Diagnoza zmniejszonego rozmiaru rogówki wymaga badania okulistycznego, w tym keratometrii i pomiarów wad refrakcji przy użyciu autokeratorefraktometru. Lekarz musi także dokładnie zbadać łęk oczny, aby wykluczyć inne poważne wady wzroku. Osoby z płaską rogówką mogą być bardziej narażone na jaskrę pierwotnie zamkniętego kąta i problemy z kątem przesączania w oczach.
Leczenie zmniejszonych wymiarów rogówki
Nie ma sposobu na całkowite wyleczenie płaskiej rogówki. Można jednak skorygować problemy związane z widzeniem i monitorować ciśnienie w gałce ocznej. Gdy wystąpi zaćma, warto zastosować leczenie chirurgiczne, a w przypadku ataku jaskry może być konieczne usunięcie soczewki, co poprawi krążenie płynu w oku.
Kontrola po leczeniu zmniejszonej rogówki
Po zakończeniu leczenia zalecane są regularne badania kontrolne w celu monitorowania stanu oka.
Czy choroba da się zapobiec?
Niestety, choroba zmniejszonej rogówki jest wrodzona i nie da się jej uniknąć.
Zmniejszenie wielkości rogówki
Rogówka to zewnętrzna warstwa oka, która odpowiada za ugięcie i przepuszczenie światła. Zmniejszenie jej wymiarów może wpływać na jakość widzenia i powodować dyskomfort. Często jest to skutek urazu, choroby lub zabiegu chirurgicznego. W niektórych przypadkach zmniejszenie rogówki może prowadzić do zmiany wrażliwości na światło lub zwiększenia ryzyka infekcji. W przypadku zaobserwowania zmniejszenia rogówki zalecana jest konsultacja z lekarzem okulistą, aby ustalił sposób dalszego postępowania.
Zmniejszenie rozmiaru rogówki – przyczyny i opis
Zmniejszenie wymiarów rogówki to niepostępujące, niezapalne stwardnienie i unaczynienie rogówki, które występuje zwykle na jej obwodzie, ale może też obejmować całą strukturę. Wada ta jest rzadka i dziedziczna, a powstaje już na etapie rozwoju płodowego. Polega ona na braku zawiązka rąbka rogówki, przez co cała struktura zamiast być przejrzysta, jest biaława i nieprzejrzysta. Ponadto, spłaszczenie rogówki jest zjawiskiem często z nią związanym.
Wady wrodzone rogówki
Zmniejszenie rozmiaru rogówki to rzadka wada wrodzona, która czasami zdarza się w kilku członkach rodziny.
Co to znaczy, że rogówka ma zmniejszone wymiary?
Zdarza się, że od urodzenia rogówka jest nieprzejrzysta lub zmętniała. W najcięższych przypadkach jest to nawet widoczne jako biała i unaczyniona zmiana rogówki. Dzieje się tak, gdyż naczynia z twardówki i spojówki przechodzą na rogówkę, a bariera, jaką stanowi rąbek, jest uszkodzona. Mimo że taka zmiana rogówki jest poważna, w niektórych przypadkach centralna część rogówki jest bardziej przezroczysta niż ta na zewnątrz.
Diagnozowanie zmniejszonych wymiarów rogówki
Aby potwierdzić obniżone wymiary rogówki, lekarz przeprowadzi badanie oczu w lampie szczelinowej, które umożliwi ocenę dodatkowych zaburzeń oczu oraz pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego ze względu na ryzyko wystąpienia jaskry. Konieczne będą także pomiary keratometryczne i ocena wady refrakcji.
Leczenie zmniejszonej rogówki
Zmniejszenie grubości centralnej części rogówki, znane jako keratoconus, często wymaga przeszczepu tkanek. Ważne jest również monitorowanie ciśnienia w oku i korygowanie wady wzroku. Osoby, które przeszły zabieg, powinny być pod stałą opieką okulistyczną, ponieważ istnieje ryzyko odrzucenia przeszczepu rogówki. Innym leczeniem może być stosowanie kortykosteroidów lub leków immunosupresyjnych. W przypadku odrzucenia przeszczepu, konieczna może być jego powtórna wymiana.