Rogówka to przezroczysta błona pokrywająca powierzchnię oka. W przypadku zwiększenia jej rozmiarów mówimy o zwiększeniu wymiarów rogówki. Może to być spowodowane różnymi czynnikami, w tym dziedzicznymi, chorobowymi lub urazowymi.
W niektórych przypadkach zwiększenie rozmiarów rogówki może prowadzić do poważnych problemów wzrokowych, takich jak astygmatyzm, zaćma czy zwyrodnienie plamki żółtej. Leczenie takich zaburzeń wymaga zazwyczaj interwencji chirurgicznej, np. za pomocą laserowej korekcji wzroku.
Dlatego ważne jest regularne badanie oczu i w razie wystąpienia jakichkolwiek zaburzeń wzroku skonsultowanie się z okulistą. Wczesne wykrycie i leczenie zwiększenia rozmiarów rogówki może pomóc w uniknięciu poważnych powikłań wzrokowych.
Rogówka kulista – przyczyny i symptomy
Rogówka kulista, znana także jako keratoglobus, to wada obuoczna. Pojawia się już przy urodzeniu i charakteryzuje się równomiernym rozrzedzeniem rogówki na całej powierzchni. W efekcie nabiera ona kształtu kulistego i zwiększa swoją moc łamiącą do 60-70D. Zdarza się, że wadze temu towarzyszą pęknięcia w tylnej warstwie rogówki (błonie Descemeta), choć śródbłonek pozostaje w normie.
Nieznane są dokładne przyczyny powstawania keratoglobusu. Wada ta może jednak wiązać się z nieprawidłowościami genetycznymi. Objawy, jakie towarzyszą temu schorzeniu, to nieostre widzenie, zniekształcenie kształtu obiektów i światłowstręt. W przypadku podejrzenia występowania keratoglobusu należy udać się do specjalisty okulisty.
Wada wrodzona rogówki
Wada wrodzona rogówki, polegająca na zwiększeniu jej wymiarów, jest rzadka. Najczęściej zostaje zdiagnozowana w okresie dojrzewania lub na początku dorosłości, gdy ostrość wzroku się pogarsza. Często mylona jest z inną chorobą – stożkiem rogówki.
W jaki sposób zwiększone wymiary rogówki wpłyną na Twoje zdrowie?
Jeśli rogówka jest kulista, przejrzysta i prawidłowych rozmiarów w poziomie i w pionie, ale jest cieńsza niż powinna, może to powodować krótkowzroczność. W przypadku zwiększenia mocy łamiącej rogówki, możesz doświadczać obrzęku i przymglenia rogówki w centrum. Natomiast pęknięcia błony Descemeta mogą objawiać się jako pierwszy objaw choroby. Należy pamiętać, że u niektórych osób zwiększenie wymiarów rogówki związane jest z chorobami układowymi tkanki łącznej, takimi jak zespół Ehlersa i Danlosa. Ponadto, pęknięcia gałki ocznej mogą wystąpić samoistnie lub po niewielkim urazie tępym i wymagają dodatkowej uwagi.
Jak lekarz diagnozuje zwiększone wymiary rogówki?
Aby postawić diagnozę „zwiększone wymiary rogówki”, lekarz przeprowadza badanie rogówki w lampie szczelinowej. Dalsze kroki to pomiary średnicy rogówki, keratometria oraz badanie topografii rogówki. Lekarz musi wykluczyć stożek rogówki, olbrzymią rogówkę, zwyrodnienie brzeżne przezroczystego oraz jaskrę wrodzoną z wolooczem. W tym celu może przeprowadzić pomiar ciśnienia śródgałkowego i zlecić badanie ultrasonograficzne gałki ocznej.
Jak można leczyć zwiększone wymiary rogówki?
W przypadku zwiększenia wymiarów rogówki konieczne jest skorygowanie krótkowzroczności. W bardziej zaawansowanych przypadkach, kiedy występują zmętnienia rogówki, lekarze mogą zastosować przeszczepienie rogówki. Niemniej jednak, ze względu na trudne warunki anatomiczne, przeszczepy są zalecane tylko w skrajnych sytuacjach, np. w przypadku pęknięcia gałki ocznej lub trwałych zmętnień.
Co zrobić po leczeniu?
Po zakończeniu leczenia konieczne są regularne wizyty kontrolne w celu monitorowania stanu zdrowia.
Jak zapobiegać?
Zwiększone wymiary rogówki to choroba wrodzona, której nie można zapobiec. Jednak chorzy powinni unikać sportów z kontaktami oraz stosować ochronę oczu w czasie uprawiania sportu, aby ograniczyć ryzyko powikłań związanych z chorobą.